Wat klinkt het 1e deel van de titel hard hé.
Toch is dat vaak wat we doen. We willen zo graag uit ellende stappen, eenzaamheid inruilen voor goede, blijvende contacten, meer overvloed in ons leven, een nieuwe baan, ons meer dankbaar voelen etc.
En dan gaan we om hulp vragen, want we komen er zelf niet uit. Hulp vragen is dan ook één van de beste dingen die je kunt doen.
We gaan dan naar een coach, een medium, een therapeut, een vriend, een vriendin. En deze mensen willen ons helpen en ze geven suggesties. en dan komt de Ja, maar.....
Als we dat voelen is er maar één conclusie, we zullen in de sores blijven. Ja, maar betekent eigenlijk: nee ik wil het niet horen,nee ik wil dit niet. Waarom vraag je dan om hulp? Als je altijd doet wat je altijd hebt gedaan, krijg je altijd hetzelfde resultaat. Of je dat nu leuk vind of niet. Zolang je ja, maar blijft zeggen zal er niets veranderen.
Veranderingen ten goede in ons leven kunnen nooit, echt nooit door anderen worden gecreëerd. Dit moeten we zelf doen.
Een belangrijk aspect van dit zelf doen is negatieve gedachten stoppen. Dat betekent: bewust zijn van onze gedachten!! Als je gedachten niet helpen zijn voor je, laat ze dan los. Dat is wennen, dat klopt. Maar het geeft je zoveel! En hoe doen we dat dan?
Een prachtige methode is: ga een na, waar je dankbaar voor kunt zijn. Je kunt bijvoorbeeld dankbaar zijn dat de zon schijnt, dat je gezond bent, dat de poes van de buren zo lief is, dat je kachel brandt, dat de kassiére bij de supermarkt vriendelijk tegen je was, ondanks de drukte.
Ik kan honderden dingen opnoemen, maar je kunt dit ook zelf. Het gaat niet om grote zaken,juist die hele kleine, alledaagse dingen kunnen je dankbaar stemmen.
Ook kan je eens nagaan wat er nu precies voor zorgt dat je je gekwetst voelt. Welke overtuiging ligt daar onder? Raakt het je gevoel van afwijzing? Van niet goed genoeg zijn? Van je angst voor eenzaamheid? Pas als je dat weet kan je dit veranderen. Stel ik voel eenzaamheid. Het is dan niet zozeer de eenzaamheid die ik voel, dan wel de angst voor eenzaamheid. Mijn pijn zit in het feit dat ik dus eenzaamheid wil vermijden.
En als ik dan eenzaamheid wil vermijden, wat wil ik dan bereiken? Dat kan zijn: zichtbaarheid.
Dan stel ik mezelf een aantal vragen:
Wat vind ik erger dan eenzaamheid? Onzichtbaarheid. En wat vind ik nog erger dan onzichtbaarheid? Dood (in de zin van totaal vergeten zijn).
De volgende vraag is: wat is voor mij belangrijker dan zichtbaarheid? Zichtbaarheid. En wat is dan belangrijker dan zichtbaarheid? Respect. En wat is voor mij nog belangrijker dan respect? Zijn.
Als je het op een rijtje zet zie je dit:
Vermijden Bereiken
Dood Zijn
Onzichtbaarheid Respect
Eenzaamheid Zichtbaarheid
Als ik echter gekwetst mijn gevoel van eenzaamheid een beetje los durf te laten zal ik doorgroeien naar Zijn, dan bereik ik de hoogste waarde.
Blijf ik echter vasthouden aan mijn eis van zichtbaar willen zijn, zal ik blijven doorgroeien naar Dood.
Blijf je in je slachtofferrol of pak je het Leven?
Aan jou en mij de keuze!
 |
| Voel je welkom in de verandering van je leven |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten