Jij bent puur, de IK BEN. De zichtbaarheid van de ziel.

We horen vaak opmerkingen als: richt je op je Goddelijke Bron, de IK BEN. Maar gossiemijne, wat is dat nu eigenlijk. Jij en ik voelen wel waar het over gaat, ingeprente overtuigingen zorgen ervoor dat we ogenblikkelijk gaan twijfelen. En dan lees je ook nog zoveel meningen en zienswijzen.Dat wil niet zeggen dat de zienswijzen elkaar hoeven tegen te spreken, dat niet.

Wij zijn allemaal uniek, er is maar één zoals jij.Ik noem dat: ons eigen model van de wereld. En hoe komt dat nu? Als baby word je in alle puurheid geboren. Je hebt geen meningen, je bent niet geïndoctrineerd. Je zuivere jij komt schoon op de aarde. Je zou kunnen zeggen: je komt op de aarde met het model van de wereld van het Goddelijke.

Maar dan vind er een verandering plaats. Dat gaat langzaam, maar wel zeker.Want waar stond jouw wiegje. was het bij liefdevolle ouders of bij ouders die je liever niet zagen komen? Werd je religieus opgevoed of atheïstisch? Waren je ouders arm of rijk? En, hoe werden je ouders weer opgevoed? Je word van begin af aan geconfronteerd met de overtuigingen van anderen. En ze worden je opgelegd. Ik heb ook wel eens gehoord van mijn ouders: joh, dat doe je niet, dat mag je niet zeggen. Een ander gaat voor, je moet beleefd zijn, je bent brutaal enzovoort. En geloof me, ik had hele liefdevolle ouders en heb een gelukkige jeugd gehad. Maar zij voedden mij op zoals ze dachten dat goed was. 

En zo werd je, wie je nu bent.

"Ja, je kletst lekker" denk je nu waarschijnlijk, "maar hoe doe ik dat, wie was ik dan Werkelijk toen ik geboren werd. Lieve lezer, eigenlijk is het zeer eenvoudig.

Ga op vindtocht naar een foto van je van vroeger. Ga zover terug als je kan en voel, zie de energie die van de foto afstraalt. Kies dan een foto van een later moment en vind het verschil.

Ik wil je een kijkje geven in mijn leven. Een blije baby werd geboren op een zonnige dag. Na een jar werd een aangeboren heupdysplasie aan beide heupen ontdekt. Vanaf die tijd werd er hoofdschuddend naar me gekeken, werd mij duidelijk dat ik niet goed genoeg was. Als mijn ouders naar mij keken huilden ze en maakten ze zich zorgen. De enige oplossing om toch goed te leren lopen was een operatie en een jaar lang op bed liggen in een gipsbroek. En geloof me, in die tijd legden artsen en verpleegkundigen niet hun oor te luister op een tere kinderziel, maar je moest: flink zij, niet huilen en vooral gehoorzaam zijn.

En natuurlijk paste ik me aan, want dat leverde in ieder geval op dat mensen mij lief vonden. Een pleister op de gewonde ziel. Kijk eens naar deze beide foto's en zie hoe ik energetisch van zichtbaarheid naar onzichtbaarheid ging.





































En dit is maar een stukje van mijn leven, ik weet vrijwel zeker dat jullie allemaal je eigen verhaal hebben. En het gaat niet zozeer meer om het verhaal, maar veel meer over: wie wil ik nu zijn. Die stralende, pure ziel of de afgesloten ziel, die alleen nog maar lief durft te zijn?

Ik kies voor de eerste. Zijn wie ik werkelijk Ben. En jij?

In een prachtige opleiding, de  TCC (Transpersoonlijke Coaching en Counseling) opleiding (gegeven bij Arcturus in België en Smara Siddhi in Ouderkerk aan den IJssel) werden we  bewust gemaakt van hoe al deze overtuigingen en onze aanpassingen aan de wereld ons meer en meer hadden verwijderd van onze puurheid. Willen we onszelf en anderen helpen te worden wie we Zijn, dan hebben we maar één opdracht en dat is afwikkelen wat we voor "zo is het en niet anders" hebben geleerd. Dan komen we stap voor stap in het Zijn, de Eie asher Eie, de Ik Ben die Ik Ben.